เรื่องของแม่ 22 กย 20 (โพสไว้จำ)
เมื่อวานเราได้ข่าวที่ไม่ดีเลยจากน้องสาว ที่บอกว่าแม่ตรวจพบก้อนเนื้อที่ตับ ตกใจนะกับสิ่งที่ได้ยิน แต่ก็เหมือนมันเริ่มมีความเคยชินกับเรื่องราวแบบนี้อยู่บ้าง ความตกใจเลยอยู่ในกรอบที่พอจะให้ตั้งสติได้ไม่ยากเท่าไหร่
หมอนัดให้แม่มาตรวจอีกที เช้าวันนี้ กับอาจารย์หมอที่มีความเชี่ยวชาญทางด้านตับ จะได้วินิจฉัยกันได้ถูกจุด เราและน้องสาวไปส่งแม่ที่โรงพยาบาล เพื่อเป็นกำลังใจ เพราะดูจะเป็นสิ่งที่เราทั้งสองคนน่าจะทำได้ดีที่สุดในสถาณการณ์แบบนี้แล้ว
แม่ดูจากภายนอกเหมือนจะไม่กลัวเท่าไหร่ เราเอ่ยปากถามว่า แม่กลัวไหม แกบอกว่า ไม่กลั๊ววว เสียงสูงเลย แกบอกเหตุผลประกอบว่า “อยู่มาถึงอายุขนาดนี้ ถือว่าเป็นกำไรชีวิตแล้ว อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด” ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า สิ่งที่แม่บอก แม่แค่อยากให้เราสองคนพี่น้องคลายความกังวลหรือป่าว แต่บอกเลยว่า ได้ยินแบบนี้ยิ่งกังวัล เพราะมันไม่เหมือนนิสัยที่แม่เป็นเลยยย เอาจริงๆ แม่ของเราเป็นคนขี้กลัว ชอบวิตกกังวล และแอบขี้หงุดหงิดบ่อยๆ ทำให้เราสองคนค่อนข้างกังวลกับสิ่งที่ได้ยิน
เราเข้าไปอยู่กับแม่ในห้องตรวจ บรรยากาศค่อนข้างที่จะคุ้นเคย เราเคยมานั่งรอฟังอะไรแบบนี้ ตอนมาส่งพ่อเมื่อสองปีก่อน ความรู้สึกเดิมๆ ที่ไม่สะดวกใจกำลังคืบคลานเข้ามาอีกแล้ว อาจารย์หมอนั่งวิเคราะห์ภาพถ่าย MRI อย่างเงียบๆ เงียบมากจนได้ยินเสียงลมหายใจ อันนี้เราพูดเอง จริงๆ มันก็ไม่ได้เงียบขนาดนั้นหรอก มันมีเสียงประกาศ เสียงคนเดินไปมามากมาย แค่เรารู้สึกว่าสำหรับเราตอนนี้ มันเงียบเกินไปจนอึดอัด และอยากจะตะโกนใส่ใครสักคนว่า พูดอะไรสักทีเถอะ!
อีกไม่กี่วินาทีต่อมา ในขณะที่ความอึดอัดที่มี กำลังจะทำให้เราเป็นบ้า ในตอนนั้นเอง อาจารย์หมอเหมือนจะได้ยินเสียงที่เราตะโกนในใจ แกพูดออกมา ด้วยเสียงเรียบๆ เบาๆ น่าจะดังกว่าการกระซิบนิดนึงว่า
“ไม่ใช่ก้อนเนื้อ เป็นแค่ถุงน้ำ ไม่เป็นไรปล่อยมันไว้ ไม่มียานะวันนี้ ไม่ต้องนัดต่อด้วย”
ถึงจะเป็นเสียงที่เบามาก แต่ก็ดังกังวาลอยู่ในใจทั้งเราและแม่อย่างที่สุด พวกเราเหมือนถูกหวยรางวัลใหญ่ ทั้งๆที่ไม่ได้ซื้อ ด้วยความที่เรามีประสบการณ์กับเรื่องฟังผลแบบนี้ไม่ดีเท่าไหร่ การที่จะคิดถึงผลการตรวจที่ดี ดูจะเป็นโชคดีที่เราไม่ค่อยจะได้เจอ การมโนไปเอง 1 2 3 4 ในแบบร้ายๆ เลยกลายเป็นสิ่งที่อยู่ในหัวเราตลอดมา
เราสามคนออกจากโรงพยาบาลมาพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะกลับบ้านเราไปนั่งกินก๋วยเตียวเป็ดกัน ตามคำเรียกร้องของแม่
ก๋วยเตี๋ยวไม่ได้อร่อยมาก เนื้อเป็ดยังไม่เปื่อยเท่าไหร่ แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะเราสามคนได้ก้าวข้ามความอร่อยนั้นไปแล้ว.. อย่างน้อยก็ในวันนี้ …