แหม่มทำเสียงตกใจ วิ่งเข้ามาในบ้านด้วยท่าทางฟูมฟาย นำ้ตาไหลอาบอยู่บนใบหน้า มือสองข้างพยายามปิดปากเอาไว้ เพื่อไม่ให้ปล่อยโฮเสียงดังออกมา มีเรื่องที่เราพอจะเดาได้เกิดขึ้น แต่มันจะเป็นแบบนั้นได้ยังไง ใจเราค้านความคิดนั้นเอาไว้ แต่ก็ดูจะไม่มีเรื่องอื่นถ้าไม่ใช่เรื่องน้องหมาของเราสักตัว
เสียงแหม่มพึมพำฟังได้ความคร่าวๆ ว่ามีเหตุอะไรที่ร้ายแรงเกิดขึ้นกับคาราเมลน้องหมาบีเกิ้ลตัวหนึ่งในบ้าน เราวิ่งออกไปดูพร้อมความกังวลใจที่เริ่มก่อตัว ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
คาราเมลจากเราไปแล้ว สิ่งที่เห็นในตอนนั้นคือเมลนอนตะแคง ตาเหลือก ลิ้นห้อย มีน้ำใสๆ ไหลออกมาจากปาก นอนนิ่งเหมือนขอนไม้สีน้ำตาล ไม่มีชีวิตชีวาหลงเหลืออยู่แล้ว เราเข้าไปลูบตัวเมล พยายามจะเอามือปิดตาให้น้อง หนังตาเมลไม่สามารถปิดลงได้ ไม่ว่าเราจะพยายามแค่ไหน เราไล่ให้แหม่มเข้าไปนั่งทำใจในบ้านก่อน
ก่อนหน้านี้คาราเมลดูปกติดี ยังวิ่ง ยังเดินเล่นได้สบายใจ “ก่อนหน้านี้” เราหมายถึง
ไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมานี่เอง การจากไปของเมลเป็นเรื่องที่น่าตกใจของเราสามคน เพราะไม่ได้ออกใจ ทำใจไว้ก่อนตั้งแต่แรก เหตุการณ์คล้ายๆ กับการจากไปของ ฮานา พุดเดิ้ลทอยตัวใหญ่ ที่เคยอยู่ด้วยกันเมื่อสองปีก่อน จากไปตอนอายุ 8 ปีเท่ากัน อยู่ดีๆ ก็ไปแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ต่างกันหน่อยที่ฮานา เรายังได้พูดคุยกันก่อนที่น้องจะจากไป
จอมขวัญรู้เรื่องเมลถึงกับปล่อยโฮออกมาด้วยความเสียใจ คาราเมลอยู่เป็นเพื่อนเล่นจอมมาตั้งแต่จอม 7 ขวบ เจอหน้า กวนใจ กันทุกวี่วัน จากวันนี้ไปจะไม่มีเมลมากระเซ้าเหย้าแหย่อีกแล้ว เพียงแค่นึกภาพขึ้นมาก็ทำให้ใจหายวูบแล้ว จอมขวัญก็น่าจะรู้สึกแบบเดียวกัน
หลังจากที่สติเริ่มกลับเข้าสู่ภาวะปกติ เราสามคนคิดกันว่าจะเอาร่างไร้วิญญาณของคาราเมลไปทำพิธีและเผาในแบบที่ทำๆ กัน เราก็สบายใจ และคิดว่าเมลก็น่าจะไปสู่สุติ สู่ภพภูมิที่ดี นี่คงเป็นสิ่งสุดท้ายที่เราจะทำให้เมลได้อย่างดีที่สุดแล้ว
ขอให้คาราเมลไปสู่ภพภูมิที่ดี..
